Kan dolaşımı gibi “Lorem Ipsum“. Bünyeye karışıveriyor, dokulara işliyor. Soluksuz, hızlıca okutuyor kendini; ardında onca şey bırakarak. Düşünmesinin sürdüğü derinlik kimileyin bir cümle, topyekûn bir sahne bazen, anlarda sonsuzlaşıyor ara sıra. Çok şen bir dili var üstelik..

Bir yazarın ikinci öykü kitabı ilkinden daha fazla heyecanlandırır beni. Çünkü gemi bir kıyıya demir atıp kalmamıştır. Selman Nuriler hikayenin yeni sahillerini keşfederken siz onu keşfetmemiş olamazsınız. Çok iyi bir yazar Nuriler. Çok iyi.

Edebiyat tarihçilerine not: Selman Nuriler “Dünyanın Kemikleri”ni yazdı. Öykülerin gücü hakkında söyleyebileceğim çok şey var. Fakat bunu size bırakıyorum. Fakat heyecanımı neden gizleyeyim. Yaşasın Türk edebiyatı!

Selman Nuriler, sırtında kendi dağını taşıyanlar için yazmış bu cümleyi belli ki. Dünyanın Kemikleri’nden: “Kendimi bildim bileli, benden bir kale fethetmem bekleniyor.”

Kendini sakınmayan bir üslupla yazıyor Selman Nuriler.. Dünyayı verevinden yarıp geçiyor. Geriye kekremsi ve darası alınmış, çok insanca, pak insanca bir tat kalıyor..